Ode a "la Salamina"

Prima ad védrat int al piat,

o bèla salamina,

at sént int l’aria!...

L’è al tò profùm che, a curóna,

al t’zzircónda come ’na regìna.

Regìna di salàm ti t’jé!...

Délizzia rara,

vant e argój

dla nostra Frara.

Adéss t’jé lì ch’at fum

davanti a mi,

rutundéta e grasstìna,

ligàda strich da tuti i vèrss;

da sóta ad sóra

e anch par travèrss.

T’jé lì ch’at difendi ancóra

cal tesór ch’at gh’a déntar:

al balsam dal tò corp

che, come ’na sgnóra,

t’al fa desideràr…

A n’in póss più!...

At vój magnàr!...

At cucc un puchìn

par guardàrat bén bén;

e pò, pian pianìn,

a t’infilzz còl curtèll

a at vérz a mità:

j òcc i’m ssa slàrga, am tìra al pinguèl, am sùda al palà…

Al sugh tò lusént,

ch’al ’t cóla pr’i fianch,

jè làgarm d’amór

verssàdi par mi.

At ringràzzi, salàma!...

At ringràzzi, col cuór:

al tò sacrifìzzi

t’l’à fat con unór!.